 |
Intensywny rozwój organizacji strażackich na ziemiach polskich datuje się od połowy XIX wieku. Rozwijały się one jednak nierównomiernie. Wynikało to z warunków politycznych, w jakich żyło społeczeństwo polskie w trzech zaborach. Straże pożarne były placówkami służby publicznej. Kultywowane przez straże tradycje przesiąknięte były duchem patriotycznym. W tym właśnie tkwiła siła moralna polskiego strażactwa. Strażacy organizowali amatorskie zespoły teatralne, chóry i orkiestry, urządzali obchody rocznic narodowych. Straże odegrały dużą rolę w rozwoju życia społeczno - kulturalnego, przede wszystkim w małych miasteczkach i na wsiach. To właśnie remizy straży pożarnych stawały się miejscami spotkań okolicznościowych mieszkańców.
|
W okresie zaborów strażacy dbali o zachowanie języka ojczystego, kultywowali obyczaje polskie, kształtowali świadomość polityczną i narodową społeczeństwa. Straż pożarna była dobrą szkołą życia politycznego, ponieważ skupiała wokół siebie lokalne środowisko, z którego wyrastali późniejsi działacze spółdzielczy, oświatowi, a nierzadko nawet znani politycy. Wokół straży skupiali się ludzie najbardziej wartościowi, a strażacy cieszyli się autorytetem i sympatią społeczeństwa. W szeregach strażackich młodzież była wychowywana w duchu patriotycznym i niepodległościowym. W listopadowe dni 1918 roku strażacy wzięli aktywny udział w walce o niepodległość. Wstępowali do Polskiej Organizacji Wojskowej, tworzyli Straż Obywatelską, czuwając nad bezpieczeństwem miast i wsi. Na bazie niektórych organizacji strażackich tworzone były jednostki odradzającego się Wojska Polskiego.
W zamierzchłych czasach prowadzona przez ludzi walka z ogniem miała charakter spontaniczny i niezorganizowany. Wysiłek ludzi przeciwko takiemu potężnemu i niszczycielskiemu żywiołowi, jakim był ogień, mimo ofiarności, często nie przynosił większych korzyści, ograniczając w najlepszym przypadku rozmiary klęski. W Polsce z zorganizowanym ratownictwem spotykamy się już w średniowieczu, przede wszystkim w większych miastach. Nie tworzono wtedy organizacji wyłącznie do tego celu, ale obowiązek pełnienia funkcji ratowniczych na wypadek pożaru nakładano na samorządy miejskie, organizacje rzemieślnicze i kupieckie.
Pierwsze przepisy dotyczące pożarnictwa ukazały się w 1347 r. w Krakowie. Wydane zostały w postaci uchwał rad miejskich, które nazywano "porządkami ogniowymi". W miastach nad bezpieczeństwem czuwali trębacze, którzy w razie pożaru zobowiązani byli powiadamiać mieszkańców miasta o zbliżającym się niebezpieczeństwie.
Intensywny rozwój organizacji strażackich na ziemiach polskich datuje się od połowy XIX wieku. Rozwijały się one jednak nierównomiernie. Wynikało to z warunków politycznych, w jakich żyło społeczeństwo polskie w straże tradycje przesiąknięte były duchem patriotycznym. W tym właśnie tkwiła siła moralna polskiego strażactwa. Strażacy organizowali amatorskie zespoły teatralne, chóry i orkiestry, urządzali obchody rocznic narodowych. Straże odegrały dużą rolę w rozwoju życia społeczno - kulturalnego, przede wszystkim w małych miasteczkach i na wsiach. To właśnie remizy straży pożarnych stawały się miejscami spotkań okolicznościowych mieszkańców.
W okresie zaborów strażacy dbali o zachowanie języka ojczystego, kultywowali obyczaje polskie, kształtowali świadomość polityczną i narodową społeczeństwa. Straż pożarna była dobrą szkołą życia politycznego, ponieważ skupiała wokół siebie lokalne środowisko, z którego wyrastali późniejsi działacze spółdzielczy, oświatowi, a nierzadko nawet znani politycy. Wokół straży skupiali się ludzie najbardziej wartościowi, a strażacy cieszyli się autorytetem i sympatią społeczeństwa. W szeregach strażackich młodzież była wychowywana w duchu patriotycznym i niepodległościowym. W listopadowe dni 1918 roku strażacy wzięli aktywny udział w walce o niepodległość. Wstępowali do Polskiej Organizacji Wojskowej, tworzyli Straż Obywatelską, czuwając nad bezpieczeństwem miast i wsi. Na bazie niektórych organizacji strażackich tworzone były jednostki odradzającego się Wojska Polskiego.
Obecnie na terenie Gminy Dalików istnieje 12 jednostek Ochotniczej Straży Pożarnej w tym 2 jednostki w KSRG, są to:
Nieraz zdarza się nam widzieć wzruszonych kibiców i stojącego na najwyższym podium sportowca, któremu płynie łza z oczu, gdy podczas wręczania medalu grany jest hymn jego państwa. Pieśń ta jest jednym z symboli jednoczących ludzi tworzących pewną wspólnotę.
Mają swe hymny także mniejsze grupy społeczne. Z dumą, w szczególnie uroczystych sytuacjach śpiewają swój hymn harcerze. Teraz mogą to czynić także strażacy. Słowa tego hymnu noszącego tytuł Rycerze Floriana napisał Jerzy Skokowski, a muzykę Bolesław Szulia.
Zbliża się czas, gdy w całej Polsce organizowane będą uroczystości związane z Dniem Strażaka. OSP organizują jubileusze, uroczystości związane z wręczeniem jednostce sztandaru, przekazaniem sprzętu, oddaniem remizy. Odśpiewanie hymnu podczas tego rodzaju imprezy podkreśli jej podniosły charakter. A jeśli pieśń ta upowszechni się i zakorzeni w tradycji strażackiej, będzie czymś, co łączy strażacką brać, tak jak Mazurek Dąbrowskiego łączy Polaków, niezależnie od tego, w jakim miejscu na kuli ziemskiej się znajdują.
